Zit je als zorgverlener in de knoop, zoek je verlichting, wil je je verhaal beluisterd weten, zoek je naar manieren om op adem te komen in een druk bestaan, dat allemaal zonder meteen de wereld te veranderen, dan heeft Lismore wellicht een passend aanbod.
“I want to push further the idea of expression,
not through an act of creating something from nothing,
but rather by slightly manipulating things that already exist
in order to give them more impact.”
Lee Ufan (2015) in de kelders van Palazzo Contarini in Venetië.
L’ismore
L’is geeft hoop en meer
zo verlicht wie zorg verleent
minder knoop is more
Verlichten wie zorg verleent.
‘Verlicht’ zoals: in het licht staan en gezien worden, een lichtere last dragen, aandacht hebben voor wat zin geeft. De tijd stillen (naar Joke Hermsen, 2009) en naast lijden ook schoonheid merken.
‘No mud no lotus.’
(Boedhistisch gezegde)
In zorgverlening is ‘mud’ deel van de job.
De ‘lotus’ bevindt zich vaak buiten de spotlichten, aan de binnenkant, in eenvoud.
(In)visible beauty …
Wie zorg verleent, willen we verlichten:
in het licht zetten om gezien te worden, draaglast verlichten, met aandacht voor zingeving en ethiek. In eenvoud en bescheidenheid, less is more.
Het aanbod richt zich in eerste instantie tot zorgverleners in de jeugdhulp. Maar ieder wie zorgdraagt voor een ander en voor zichzelf is welkom.
Help, ik kan niet helpen!
ONTKNOPINGEN
Ruimte voor reflectie, opnieuw voeling krijgen met de eigen competentie en invloed, handelingsbekwaamheid die zich herstelt.
Dit supervisie aanbod ontwikkelde ik samen met teams in jeugdhulp. Het kan in-service met teams, en in de consultatieruimte met individuele hulpverleners.
Is er iemand?
HERVERTELLINGEN
Ik ben gefascineerd geraakt door levensverhalen. Ook hier ‘geen lotus zonder modder’.
Ook zorgverleners verdienen om hun verhaal te vertellen en zich beluisterd te weten. “Hervertellingen” gebeuren d.m.v. van een biografisch interview, een specifieke methodiek ontwikkeld door White en co.
Le vent souffle ou il veut Daniel Buren, triënnale Beaufort 2009 *
Adem, je leeft!
HIER en NU - Mindfulness
‘Adem je leeft’ is een Mindfulness aanbod voor zorgverleners.
In eerste instantie in groep, en het kan ook individueel. Aandacht gaat naar welzijn, welbevinden en gemak als mens in een zorgende rol. Het wil zelfzorg en veerkracht voeden en steunen, en zodoende het vermogen sterken om met mildheid aanwezig te zijn in intense (‘verknoopte’) situaties.
Unieke projecten
test
Projecten die tot stand komen door een samenwerking tussen L’ismore en andere zorgverleners. Elk project levert een uniek aanbod rond een specifiek thema.
Het eerste unieke project, Aanwezig in overweldiging, onderzoekt hoe we als zorgverlener aanwezig zijn in momenten van overweldiging, onvermijdelijk bij het verlenen van zorg.
"A difference that makes a difference"
Het waarderen en verlichten van het kleine dat een verschil maakt.
L’ismore
DE NAAM
L’ IS MORE is een speelse variatie op ‘LESS IS MORE’, L’ is lesser than more. En… Lismore is een heerlijk Chardonnay wijntje.
‘Less is more’ was de kernachtige feedback die een jonge collega me gaf bij zijn carrière wissel. ‘Het kleine verschil’ dat ik tijdens onze samenwerking telkens inbracht, was voor hem van groot belang. Zijn feedback raakte aan mijn eigen zoektocht naar hoe om te gaan met onmacht in zorgverlening, een zoektocht naar het waarderen en verlichten van het kleine dat een verschil maakt, zoals Bateson het noemt ‘a difference that makes a difference’. En daar vrede mee nemen.
L’ismore
De drijfveer
L’ IS MORE wil bijdragen aan een hoopgevende zorgverlening, gebaseerd op mededogen, hoop, veerkracht, en verhalen van kracht. Het wil een antidotum zijn voor cynisme, verharding, polarisatie, standaardisering en commercie.
L’ IS MORE is een ode aan wie in stilte, uit liefde voor de mens en buiten de spotlichten doet wat menselijk is.
L’IS MORE is een ode aan verwondering. (vrij naar Pauwels, 2021)
L’ismore
By Jan De Vos
Van basisopleiding ben ik arts, (kinder- en jeugd)psychiater en psychotherapeut. Ik specialiseerde me als systeemdenker en als mindfulness-meditatieleraar.
Aanvankelijk pionierde ik als ‘veldwerker’ met outreachend werken in multiproblem gezinnen, met participatie van ouders en jongeren in het vorm geven van hulpverleningstrajecten (De Vos, 2002), en met psychiatrische diagnostiek als co-constructie van expert en cliënt samen (De Vos, 2015). Geleidelijk aan leerde ik de kracht kennen om als psychiater en als psychotherapeut vanuit een ‘intermediaire positie’ te werken (De Vos, 2008).
De afgelopen 30 jaar was ik rechtstreeks en nauw betrokken bij de zorg voor jongeren en hun systemen, in de sector van ambulante GGZ, VAPH en Bijzondere Jeugdzorg. Ik zet nu ‘een stapje achteruit’. Om anders aanwezig te zijn. Om van achter en naast het podium beter te kunnen zien, sensitiever te kunnen antwoorden op wat raakt, met afstand en wijsheid, zoals een grootvader een arm legt om de schouder van zijn kleinzoon wanneer zijn eerste lief…
Zoals een grootvader van zijn kleinzoon houdt,
Zo legt beeldspraak ergens een arm omheen.
Een beeld moet een paar maten te groot zijn,
als een winterjas. Een beeld brengt werkelijkheid
mee naar huis zoals die grootvader zijn kleinzoon
wanneer zijn eerste meisje hem in de steek heeft gelaten.
Gegeven zijn: sukkelachtigheid en mededogen.
Werkelijkheid probeert te mogen.
– Herman de Coninck (1997)
